Περισσότερες από 3.000 χημικές ουσίες ωραιοποιούν τις τροφές που βρίσκουμε στα ράφια (και τα ψυγεία) των σούπερ μάρκετ. Χρησιμοποιούνται για να συντηρήσουν, να αρωματίσουν, να χρωματίσουν και να βελτιώσουν τη γεύση και την υφή τροφίμων, που δύσκολα θα μας φαίνονταν ελκυστικά, αν δεν περιείχαν όλα αυτά τα εξωραϊστικά πρόσθετα.
Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Γεώργιο Μανουσάκη, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι νιτροζαμίνες, ουσίες που σχηματίζονται μέσα στα αλλαντικά μετά την πρόσθεση νιτρωδών – χημικών, τα οποία δίνουν ένα ωραίο, προκλητικό κόκκινο χρώμα στα επεξεργασμένα κρέατα. Όμως οι νιτροζαμίνες είναι τοξικές ουσίες, επομένως, για να εξουδετερωθούν, δημιουργούνται πρόσθετες ανάγκες σε αντιοξειδωτικά και βιταμίνες C και E.
Σαλαμάκι και… χαπάκι
Συμπέρασμα: Για να φάει κάποιος τα αγαπημένα του ροδόχρωμα αλλαντικά, θα πρέπει να έχει δίπλα του έτοιμο ένα οπλοστάσιο από βιταμίνες και διατροφικά συμπληρώματα, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Και αν αυτό δεν τον πτοήσει, ίσως τον προβληματίσουν τα συμπεράσματα μακρόχρονης ευρωπαϊκής έρευνας (μελέτη EPIC), σύμφωνα με την οποία τα σαλάμια, τα λουκάνικα, το μπέικον, το ζαμπόν, τα παριζάκια και όλα τα συναφή αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Αν μάλιστα θέλει να πάει και πιο μακριά, η έρευνα του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ – που έδειξε ότι η κατανάλωση αλλαντικών μειώνει την ποιότητα του ανδρικού σπέρματος – ενδέχεται (αν είναι άντρας) να τον απογοητεύσει ακόμα περισσότερο.
