Υπάρχει… πικρό μπουγιουρντί, υπάρχει και νόστιμο μπουγιουρντί. Εξαρτάται από το ποιος το… σερβίρει.
Το μπουγιουρντί είναι λέξη τούρκικης προέλευσης και στην γείτονα σήμαινε αρχικά την έγγραφη διαταγή αξιωματούχου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (τουρκ. buyurdι γ’ εν. του ρ. buyur: διατάζω). Σήμερα σημαίνει το επίσημο έγγραφο, ιδίως διαταγή, συνήθως με δυσάρεστο οικονομικό περιεχόμενο. Άλλωστε είναι γνωστή η φράση: “Μου ήρθε το μπουγιουρντί από την εφορία”.
Νόστιμο και καυτερό στο πιάτο…
Από την άλλη, υπάρχει και το νόστιμο μπουγιουρντί, που αποτελεί μεζέ της ελληνικής κουζίνας.
Η ονομασία μπουγιουρντί του δόθηκε ακριβώς επειδή το αποτέλεσμα είναι αρκετά καυτερό. Φτιάχνεται με φέτα, ψιλοκομμένες ντομάτες, πιπεριές, ελαιόλαδο και προαιρετικά κρεμμύδι, τα οποία ανακατεύονται και συνδυάζονται κυρίως με πάπρικα, πιπέρι και ρίγανη, αλλά και διάφορα παραδοσιακά ελληνικά τυριά, λαχανικά, μυρωδικά χόρτα και μπαχαρικά.
Ψήνεται μέχρι να λιώσει η φέτα σε παραδοσιακό μικρό πήλινο σκεύος στον φούρνο, αν και τελευταία χρησιμοποιείται συχνά αλουμινόχαρτο, ανοιχτό ή κλειστό.
