Τη φράση “άλλος πλήρωσε τη νύφη” θα την έχεις ακούσει. Τη λέμε, όταν γίνεται αδικία σε βάρος κάποιου. Πώς προέκυψε όμως;
Ο γάμος που “γέννησε” τη φράση
Λέγεται ότι η συγκεκριμένη φράση ειπώθηκε για πρώτη φορά το 1843, με αφορμή έναν γάμο:
Στην Αθήνα της εποχής εκείνης ζούσαν οι αρχοντικές οικογένειες του Γιώργη Φλαμή και του Σωτήρη Ταλιάνη, οι οποίες επρόκειτο να συγγενέψουν παντρεύοντας τα παιδιά τους. Ο Φλαμής είχε την κόρη και ο Ταλιάνης τον γιο. Όταν έφτασε η ώρα του γάμου ο γαμπρός, οι συγγενείς και οι φίλοι συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία – στην Αγία Ειρήνη της Πλάκας – περιμένοντας τη νύφη. Εκείνη όμως αγαπούσε κάποιον άλλο και όχι τον νεαρό Ταλιάνη. Έτσι προτίμησε να μην πάει στον γάμο και να κλεφτεί με τον εκλεκτό της καρδιάς της.
Ο γαμπρός προσβεβλημένος κυνήγησε την άπιστη να την σκοτώσει, αλλά δεν την βρήκε πουθενά. Έτσι πήγε στο σπίτι του παρ΄ ολίγον πεθερού του και του ζήτησε πίσω τα δώρα που είχε κάνει στην κόρη του. Εκείνος όμως αρνήθηκε να του τα δώσει επικαλούμενος κάποιον όρο στο προικοσύμφωνο, ο οποίος έλεγε πως οτιδήποτε κι αν συνέβαινε προ και μετά τον γάμο μεταξύ γαμπρού και νύφης, “δεν θα ξαναρχούτο τση καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πραμάτιες και τα τζόβαιρα όπου αντάλλαξαν οι αρρεβωνιασμένοι“.
Από τότε οι παλιοί Αθηναίοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τη φράση “άλλος πλήρωσε τη νύφη”, όταν ήθελαν να δηλώσουν κάποια αδικία. Και μας έμεινε μέχρι σήμερα.
