Υπάρχει στη φύση ένα… ζωντανό κομπρεσέρ, που δεν ξεπερνά σε μήκος τα 55 εκατοστά, είναι πανέλαφρο, αναρριχάται και πετάει. Ανοίγει τρύπες σε κορμούς δέντρων, ξύλινους στύλους, φράχτες και γενικώς κάνει πολλή φασαρία, όταν ψάχνει για τροφή. Είναι ο περίφημος δρυοκολάπτης (που έγινε και διάσημος σταρ του Χόλιγουντ ως Woody Woodpecker πρωταγωνιστώντας στις γνωστές ταινίες κινούμενων σχεδίων), ένας ακούραστος ξυλοφάγος με περίεργα χαρακτηριστικά.
Πρόκειται για ένα πτηνό αναρριχητικό που αριθμεί περισσότερα από 200 είδη, τα οποία ζουν σε δασώδεις περιοχές σχεδόν όλου του κόσμου, εκτός από τη Μαδαγασκάρη και την Αυστραλία.
Είκοσι χτυπήματα το δευτερόλεπτο!
Ο δρυοκολάπτης έχει μεγάλο κεφάλι και ράμφος αρκετά μακρύ και ισχυρό, ώστε να μπορεί να χτυπά τον κορμό ενός δέντρου ή ξύλα για να βρει τροφή. Μπορεί να τρυπήσει με το ράμφος του ένα ξύλο με ταχύτητα 20 χτυπημάτων το δευτερόλεπτο! Σίγουρα θα τραυματιζόταν, αν πίσω από το ράμφος δεν βρισκόταν μια σπογγώδης περιοχή που παίζει τον ρόλο αμορτισέρ, ακριβώς για την απόσβεση των δονήσεων.
Συνήθως πετά από δέντρο σε δέντρο και χτυπά δυνατά τον κορμό του. Από τον κρότο καταλαβαίνει ποιο είναι κούφιο και χωρίς να χάσει καιρό ανοίγει με το ράμφος του τρύπες για να βρει σκουλήκια με τα οποία τρέφεται.
Από όλα τα είδη μόνο ο δρυοκολάπτης της Νοτίου Αφρικής δεν τρυπά τα ξύλα των δέντρων. Τρέφεται με έντομα, προνύμφες και σκουλήκια που βρίσκει μέσα στην ξερή λάσπη. Στη λάσπη επίσης κατασκευάζει και τη φωλιά του. Όλοι οι άλλοι φτιάχνουν τη φωλιά τους στις κουφάλες των δέντρων ή ανοίγουν τρύπες στους κορμούς, σε χοντρούς πασσάλους και σε τηλεφωνικούς στύλους.
Μικρός αλλά εντυπωσιακός και ωφέλιμος
Όμως ο δρυοκολάπτης έχει και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Τα δύο εξωτερικά δάχτυλα των ποδιών του είναι γυρισμένα προς τα πίσω και τα εσωτερικά προς τα εμπρός, για να μπορεί να γαντζώνεται με ευκολία στα κλαδιά και στις αυλακώσεις των δένδρων. Διαθέτει επίσης σκληρά φτερά στην ουρά, την οποία χρησιμοποιεί ως στήριγμα για να κάθεται.
Το μήκος του σώματός του κυμαίνεται από 9 ως 55 εκατοστά, έχει συνήθως χρώμα ασπρόμαυρο, με ελάχιστες πράσινες και κόκκινες πινελιές και κατακόκκινο λοφίο.
Ο δρυοκολάπτης θεωρείται αρκετά ωφέλιμο πτηνό, γιατί ζει αποκλειστικά με βλαβερά σκουλήκια και έντομα καθαρίζοντας τα δέντρα. Γι΄ αυτό οι γεωργοί τον αγαπούν και οι κυνηγοί δεν τον πειράζουν – άλλωστε το κρέας του δεν προσφέρεται για τροφή.
Οι Έλληνες ξυλοφάγοι
Τα πιο γνωστά είδη δρυοκολάπτη στην Ελλάδα είναι ο δρυοκολάπτης ο χλωρός ή χλωρίων, η πίπρα ή πίπος ή πιπώ των αρχαίων, από όπου προέρχεται και η λατινική επιστημονική ονομασία του (picus) και ο κελεός ή κολεός, κατά τον Αριστοτέλη. Λέγεται και σπέλεκος, ξυλοφάς ή ξυλοφάγος, σαρακοφάγος, τρυπόξυλο, καλοτύπης, τσικλιτάρα, γλωσσάς, στραβολαίμης κ.ά.
Υπάρχει και πράσινος
Από τα γνωστά και χαρακτηριστικά είδη που απαντώνται στις ξένες χώρες είναι ο πράσινος δρυοκολάπτης, ο οποίος ζει στις Ινδίες και στην Ευρώπη – εκτός από το ΝΑ τμήμα της. Όμοιος στο σχήμα αλλά μεγαλύτερος είναι ο δρυοκολάπτης ο πολιός (τεφρόχρους), που ζει στη Βόρεια Ευρασία και στις Άλπεις και ο μαύρος, που ζει επίσης στην Ευρασία. Ονομαστός είναι και ο δρυοκολάπτης των κάκτων, που ζει στις νοτιοδυτικές περιοχές της Βορείου Αμερικής. Τρέφεται με σαρκώδεις καρπούς του ιξού και των κάκτων. Στους κορμούς των κάκτων φτιάχνει και τη φωλιά του.
* Πληροφορίες: el.wikipedia.org
