Πολλές φορές βάζουμε αποσιωπητικά σε μια πρόταση, αλλά δεν το κάνουμε πάντα με τον σωστό τρόπο. Δες πότε και πού μπαίνουν.
Καταρχάς, τα αποσιωπητικά είναι πάντοτε τρεις τελείες και όχι τέσσερις, πέντε και πάει λέγοντας… Και κάτι… κρύβουν (αποσιωπούν – εξ ου και το όνομά τους).
Χρησιμοποιούνται κυρίως:
Σε μια φράση που δεν ολοκληρώνεται λόγω συγκίνησης, ντροπής, δισταγμού, άγνοιας, ειρωνείας, απειλής ή για κάποιον άλλο λόγο:
Μην ξανάρθεις αδιάβαστος, γιατί… (απειλή).
Κι έπειτα… έπειτα όλα τέλειωσαν (συγκίνηση).
Όταν μια πρόταση περιέχει κάποιο υπονοούμενο, το οποίο πρέπει να συμπεράνει ο αναγνώστης:
Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για την πρώτη έκδοση του νέου μας ετήσιου πίνακα αποτελεσμάτων της καταναλωτικής αγοράς…
Εδώ υπονοείται ότι στον επόμενο ετήσιο πίνακα τα αποτελέσματα θα είναι ακόμη χειρότερα.
Όταν θέλουμε να τονίσουμε αυτό που θα πούμε ή να δηλώσουμε κάτι απροσδόκητο, ώστε ο αναγνώστης να το προσέξει περισσότερο:
Την αίτηση για επιστροφή των παράνομων επιδοτήσεων δεν την υπέβαλε η Επιτροπή, αλλά… το ίδιο το κράτος μέλος.
Σε κάποιες περιπτώσεις βάζουμε αποσιωπητικά και μετά από θαυμαστικό ή ερωτηματικό, αν θέλουμε να κάνουμε ένα σταμάτημα στην ομιλία:
Και τι δε θα ΄κανα!… Φτάνει να μ΄ άφηνες.
Πότε μπαίνουν σε αγκύλες
Όταν σε παράθεμα από συγγραφέα παραλείπουμε ένα τμήμα φράσης ή και ολόκληρες φράσεις:
Για την απάντηση στο ερώτημα των εξετάσεων, δείτε στη σελίδα 41 του βιβλίου την παράγραφο: “Από τη σοβαρότητα […] είναι επανάσταση των ιδεών”.
Να θυμάσαι:
Μεταξύ των αποσιωπητικών και της λέξης που προηγείται δεν αφήνουμε διάστημα.
Όταν τα αποσιωπητικά βρίσκονται στο τέλος της πρότασης, δεν βάζουμε τελεία.
Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τα αποσιωπητικά αντί της συντομογραφίας κ.λπ., όπως κάνουν συχνά οι Γάλλοι.