Γιατί κάποια φάρμακα μπαίνουν σε κάψουλες;

Υπάρχουν φάρμακα που κλείνονται μέσα σε κάψουλες και, συνήθως, κάνουν τη ζωή μας δύσκολη όταν έρχεται η ώρα της κατάποσής τους. Γιατί όμως έχουν περίβλημα και πώς, όταν χρειάζεται, θα τα καταπίνουμε πιο εύκολα;

Μια κάψουλα αποτελείται από το κάλυμμά της, το οποίο μοιάζει με πλαστικό (αλλά, φυσικά, δεν είναι) και από το περιεχόμενό της, το οποίο διαθέτει τη δραστική χημική ουσία που θα ανακουφίσει τα συμπτώματα ή θα εξαλείψει την αιτία της πάθησής μας.

Το ίδιο το μέγεθος της κάψουλας, αλλά και το γεγονός ότι το κάλυμμά της έχει την τάση να “κολλάει” στη γλώσσα μας, είναι συνήθως οι αιτίες που μας κάνουν να τις αντιπαθούμε.

Το κάλυμμα αποτελείται από δύο τμήματα, συνηθέστερα ένα διάφανο και ένα αδιάφανο, που εφαρμόζουν το ένα μέσα στο άλλο. Έτσι τραβώντας απλώς τα δύο τμήματά του μπορούμε να αδειάσουμε το περιεχόμενο της κάψουλας σε ένα κουταλάκι και να το χορηγήσουμε στον εαυτό μας άνετα. Αυτή όμως η πρακτική είναι λανθασμένη. Για δύο βασικούς λόγους:

Αν το φάρμακο που λαμβάνουμε έχει ειδικό κάλυμμα, σχεδιασμένο να απελευθερώνει τη δραστική ουσία σταδιακά (βραδείας αποδέσμευσης), ο θρυμματισμός ή το άνοιγμά του θα οδηγήσει σε υπερδοσολογία (και μεγαλύτερη πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών), ενώ θα ακολουθήσει μια χρονική περίοδος κατά την οποία δεν θα είμαστε καλυμμένοι από την επίδραση του φαρμάκου.

Άλλα πάλι φάρμακα έχουν σχεδιαστεί να αποδεσμεύουν τη δραστική τους ουσία στο έντερο. Ανοίγοντάς τα εκθέτουμε άμεσα τη δραστική ουσία στα οξέα του στομάχου, τα οποία είναι ικανά να την καταστρέψουν σε σημαντικό βαθμό, πριν καταφέρει να φτάσει στο έντερο όπου γίνεται η απορρόφησή της. Τελικά αυτό ισοδυναμεί με λήψη χαμηλότερης δόσης φαρμάκου, συγκριτικά με την απαιτούμενη. Επομένως, δεν βοηθάμε τον εαυτό μας ιδιαίτερα.

Η τεχνική της επιτυχημένης κατάποσης

Υπάρχει μια τεχνική κατάποσης που φαίνεται ότι έχει βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους και μπορείς να τη δοκιμάσεις, όταν χρειαστεί, για να δεις αν θα έχει επιτυχία και σε σένα:

Βάζεις στο στόμα σου μια γουλιά νερό, την οποία στριφογυρίζεις, πριν την καταπιείς. Έτσι υγραίνεις το στόμα αποφεύγοντας, ως ένα βαθμό, το πρόβλημα του “κολλήματος”.

Χωρίς καθυστέρηση εισάγεις την κάψουλα στο στόμα σου, εγκλωβίζοντάς την ανάμεσα στη γλώσσα και τον ουρανίσκο σου.

Αμέσως βάζεις άλλη μια γουλιά νερό στο στόμα και καταπίνεις γέρνοντας το κεφάλι προς τα μπρος, δηλαδή προς το στέρνο σου.

Αν πετύχει 2-3 φορές, τότε η κατάποση μιας κάψουλας γίνεται παιχνιδάκι…